Sanne spreekt zich uit, deel 2

Van 18-min naar 18-plus

Vorig jaar is mijn jongste zoon 18 jaar geworden en dat is echt een hele hoop gedoe geweest, en nog steeds. Ik ben 6 maanden voor zijn verjaardag begonnen met een lijst van alles wat geregeld moest worden en heb toen al de eerste aanvragen ingediend. 2 maanden geleden is hij 19 geworden en nog steeds is niet alles geregeld.

Wachtlijst

Zo beloofde zijn kinderarts te zorgen voor een doorverwijzing naar een volgende arts en dat is, ondanks alle herinneringen, vorige week pas gedaan . Met als gevolg dat hij nu weer op een wachtlijst staat en er al anderhalf jaar geen arts naar zijn medicijnen heeft gekeken.

Jeugdwet en Wmo

Ook zijn indicatie voor ambulante begeleiding is nog steeds niet rond, omdat er grote verschillen zijn tussen de Jeugdwet en de Wmo. In de Jeugdwet kan er meer, dus zijn vaste begeleiders werden bij de eerste indicatie vanuit de Wmo botweg niet adequaat bevonden. Dat zijn begeleiders die al jaren als ambulante begeleiders werken en ook al jaren zíjn begeleiders waren.

Bezwaarschrift

Een jaar nadat ik de eerste papieren voor de Wmo heb ingediend, kwam er eindelijk een indicatie: een aangepaste indicatie voor maar 6 maanden. Want in dat jaar hebben ze kennelijk nog niet genoeg informatie kunnen verzamelen. Daarnaast kwamen ze terug op de eerder gedane belofte om de indicatie te laten aansluiten op de vorige indicatie. Het resultaat daarvan is dat ik met een schuld van 6000,- euro ben blijven zitten. Uiteraard heb ik een bezwaarschrift ingediend, omdat ik ook zwart-op-wit heb staan dat ze de indicaties zouden laten aansluiten, maar het antwoord op het bezwaarschrift laat eindeloos op zich wachten.

Vechten tegen het systeem

Inmiddels heeft hij al zo lang te weinig zorg en begeleiding dat het niet zo goed gaat met hem. Dit heeft ook gevolgen voor mij. Ik heb er heel veel zorgen over en die hebben hun weerslag op mijn functioneren en werk. Het is vechten tegen een systeem dat voornamelijk bestaat uit wetten en regels en weinig te maken heeft met kijken naar wat iemand nodig heeft.

We knokken door, tot de volgende keer!